Ritme

Sinds kort heb ik weer ritme. Ritme in werktijden. Ritme in huistaken. Gewoon ritme. Ik had niet het idee dat ik het gemist had. Ik kon boodschappen doen op het tijdstip dat het mij uitkwam. Even een rustig moment qua werk? Dan ging ik even lekker een rondje hardlopen. Gewoon, omdat het kon.
Op zoek naar structuur en ritme
Maar nu het ritme er weer is, voelt het toch wel heel prettig. Een zekere mate van structuur in je leven is achteraf bezien ook helemaal niet verkeerd. Het was namelijk soms net alsof dingen door elkaar liepen. Of je kwam er ’s avonds om elf uur achter dat je de hele dag nog niet buiten was geweest. Opgestaan, gedoucht, ontbeten en aan het werk gegaan. Geen afspraken buiten de deur, ’s avonds ook geen afspraken gehad en voor de televisie beland.
Hetzelfde werk met meer voldoening
Inmiddels heb ik dus kantoorruimte gevonden. En ga ik ’s ochtends weer op mijn fietsje naar ‘het werk’. Overigens heb ik niet het idee dat ik nu andere werkzaamheden of meer werkzaamheden verricht dan toen ik thuis werkte. Maar het vóelt wel alsof je harder gewerkt hebt aan het eind van de dag.
Werken zonder afleiding
We zitten in onze kantoorruimte op STRIJP-S in totaal met zo’n tien zelfstandig professionals. Waarvan er in principe acht (waaronder ikzelf) werkzaam zijn in een open ruimte. Vooraf maakte ik me een beetje zorgen over het feit of ik zou kunnen werken met allemaal mensen en geluiden om me heen. Gelukkig blijkt dat erg goed te gaan. In de eerste plaats omdat er nog geen moment geweest is waarop iedereen tegelijk aan het werk was. En daarnaast blijk ik stukken minder last van omgevingsgeluiden te hebben dan ik voorheen dacht. Ik kan zelfs weer werken met de radio aan. Overigens, als het echt een keer noodzakelijk is en ik intensief met een tekst bezig wil zijn, kan ik natuurlijk ook gewoon een dagje thuis werken.
Ik zit er dan misschien pas anderhalve week, maar vooralsnog bevalt het werken me hier prima. Het ritme is weer helemaal terug. Het enige minpuntje was vanochtend het ritme van de regen tijdens het fietsen…